Meditatie oktober 2022
Fluisterend riet
Het riet kent zijn eigen taal. Het verbeeldt om te beginnen de gang van de seizoenen vanaf het eerste prille groen tussen de stoppels, de snelle groei en in mei en juni en de bloeipluimen in de zomer. In de herfst zijn er prachtige kleuren. In de winter het goudgeel van de afgestorven stengels. Dan komen de rietsnijders en de oude resten worden verbrand.
In de Bijbel is er de doortocht door de Rietzee, het Hebreeuwse woord werd vroeger meestal vertaald met Schelfzee. Mozes begint zelfs zijn leven tussen het riet (Ex.2) in een biezen mandje. Te midden van chaos en ondergang, begint er iets nieuws, want de Geest waait waarheen Zij wil; je hoort haar geluid, haar fluisteren in het riet, maar je weet niet waar Zij vandaan komt en waar Zij heen gaat ( Joh 3,8).
Goede nazomer gewenst,
Gerke van Hiele
Meditatie september 2022
Het juiste vaccin
Het is september. De zomer van 2022 is bijna voorbij. Het najaar begint officieel op 21 september. De zomer laat zich nog even van z’n warme kant zien met hoge temperaturen. Maar achter al die mooie zonneschijn schuilen toch echt diep donkere wolken.
De wereld is uit balans. Ze raakt steeds verder in onbalans. Wat een problemen spelen er zich af op zowel het grote wereldtoneel, in ons eigen land en in onze eigen leven. Landen zijn op drift, de natuur is van slag en wijzelf worstelen met onze dagelijkse zorgen.
Wat ik zie is dat angst op alle gebieden van het leven de overhand neemt. Angst voor oorlog, angst voor tekort, angst voor droogte, angst voor overstroming, angst voor teveel vluchtelingen, om maar niet te spreken van angst voor virussen.
Kortom angst regeert.
Een bekend gezegde is dat angst een slechte raadgever is. Dat vindt de Bijbel ook. De Bijbel waarschuwt ons voor angst. Angst probeert controle te krijgen over jouw en mijn leven. Maar het leven is door God gegeven. Jouw leven heb je van Hem gekregen. En dat is een leven in vrijheid. Ontvangen uit genade door wat Jezus voor ons gedaan heeft aan het kruis. Hij heeft ons in de vrijheid gezet.
In 2 Timotheüs 1: 7 lezen we:
Want God heeft ons niet gegeven een geest van vreesachtigheid (angst), maar van kracht en liefde en bezonnenheid (lees: gezond denken).
Hier lezen we dat angst niet (alleen) een emotie is maar (ook) een geest. Een macht uit de duisternis die actief er op uit is om ons klein te krijgen en klein te houden, zodat wij niet in geestelijke vrijheid zullen leven. Want in onze geestelijke vrijheid schuilt onze kracht. Het is de hoogste tijd dat we gezond zicht krijgen op wat er op dit moment in de wereld allemaal gebeurt. Het is tijd om te zien dat God een heel ander plan met jou en met de wereld heeft. Niet gebonden door angst, maar een plan gegeven in/met vrijheid.
Het enige effectieve antwoord op alle angst die in de wereld en in ons leven rondgestrooid wordt komt bij God vandaan. Laat je door de Heilige Geest vaccineren met Gods vaccin. Dit vaccin is een cocktail van Liefde, Kracht en Gezond denken. Het maakt ons immuun voor het virus van angst. Angst krijgt zo geen vat meer op je. En hoe meer mensen zich laten vaccineren des te groter wordt de groepsimmuniteit. Het virus kan zich dan niet meer reproduceren en zal uiteindelijk verdwijnen. O ja, het vaccin blijft optimaal werken wanneer je regelmatig een booster haalt in één van de kerken.
Niets is er krachtiger op deze wereld dan Gods vaccin.
Daarom een dringend advies: kies het juiste vaccin!
Anko Amelink
Voorganger van evangelische gemeente de Regisseur
Meditatie augustus 2022
Afgelopen maanden hebben we bijeenkomsten gehad die als thema ‘liefde’ hadden.
Ik heb er verschillende keren een overdenking over gehouden en kwam tot de conclusie dat je er jaren over kunt praten.
Maar alleen praten vult geen gaten, zegt een oude spreekwoord en als christen zijnde weet ik dat het een waarheid is als een koe, om maar in de stijl te blijven.
Jezus leerde ons lief te hebben, met geheel ons hart, met geheel onze ziel en met geheel ons verstand, kortom er zijn geen uitzonderingen.
In Lucas 6 vers 27 zegt Jezus zelfs dat we onze vijanden lief moeten hebben en goed moeten zijn voor die mensen die ons haten.
Dat is nogal wat, tenminste voor mij en misschien ook wel voor u.
In onze vakantie hoorde ik een dominee het volgende vertellen:
Tijdens de tweede wereldoorlog, in het concentratiekamp Dachau kwam een bewaker iedere avond in een barak waar honderden krijgsgevangenen waren gehuisvest, onder verschrikkelijke omstandigheden.
Iedere avond werd dezelfde gevangene eruit gepikt om te worden geslagen en vernederd door dingen te moeten uitvoeren die mensonterend waren.
Dat gebeurde dag naar dag en niemand van de andere krijgsgevangen durfde er iets over te zeggen en zagen het ieder avond met lede ogen aan of ze durfden helemaal niet te kijken.
Bang als ze de mond opendeden dat ze zelf ook zo geslagen en vernederd zouden worden.
Tot op een avond iemand de moed had om er iets van te zeggen.
Hij wilde zich niet neerleggen, bij het feit dat alles zomaar kon en dat je niets daartegen kunt doen.
Toen de bewaker binnen kwam liep de man naar hem toe en zei tegen hem dat hij hem maar eens voor de variatie moest slaan en vernederen.
De bewaker stond de gevangene aan te kijken en zei goed, ik zal vanavond jou uitkiezen, maar hij vroeg ook waarom?
De gevangene antwoordde dat hij zich schaamde, door dat hij nooit wat had gezegd.
“Als beloning mag je zelf zeggen hoeveel klappen je dan wilt hebben?” antwoordde de bewaker.
“Dat laat ik helemaal aan u over, uw geweten zal dat wel uitwijzen”, was het antwoord.
De bewaker was stomverbaasd van het antwoord want hij stond er juist om bekend bij zijn vrienden en kennissen en ook bij deze gevangenen, dat hij waarschijnlijk geen geweten zou hebben omdat hij zo wreed was.
Slaan, vernederen, martelen, doodschieten en doodslaan, alles was al een onderdeel van zijn leven geworden, het deed hem totaal niets meer.
De bewaker keek de gevangene aan en zei tegen hem: “Ik heb geen geweten”,
waarop de gevangene zei: ‘Natuurlijk hebt u een geweten, ieder mens heeft een geweten”.
De bewaker was verrast van dit antwoord, de aardigheid was er voor hem helemaal af, draaide zich om en verliet de barak.
Ze hebben hem niet meer teruggezien.
De gevangene nam een groot risico door deze actie.
Toch doet hij het om dat hij het niet langer kon aanzien.
Hij spreekt waar anderen zwijgen.
Hier gaat dus een mens tot het uiterste door om in de plaats te gaan staan van een medemens.
Wat is daar een durf voor nodig om dat te kunnen doen.
Maar hij houdt ons een spiegel voor, net zoals Jezus ons een spiegel voorhoudt
want de theorie betekend:
“Zegen wie jullie vervloeken”
“Doe goed aan wie jullie haten’.
“bid voor de mensen die jullie slecht behandelen’.
Dat is mooi gezegd maar hoe breng je zoiets in praktijk.
Jezus wil dat we uit dit principe gaan leven.
Iets doen in de wetenschap dat we er niets voor terugkrijgen.
Dat we het gaan doen voor God.
Niet ‘oog om oog, tand om tand”.
Nee, we moeten leren wat Jezus ons heeft voorgedaan.
Gaan tot het uiterste.
Ontzettend moeilijk, misschien zeg je wel: “Dit is voor mij niet mogelijk”, ik kan dat volledig beamen.
Nu komt het aan op vertrouwen, vertrouwen dat jij de kracht zult ontvangen van Gods Heilige Geest.
Die Geest bid ik jou toe en zoals het in de Nieuw Liedbundel 416 staat: “Ga met God en Hij zal met je zijn”.
Dan hoef je in ieder geval niet bang te zijn.
Egbert de Vos.
Meditatie juli 2022
Moge het genoeg zijn….
Lang geleden vertelde iemand me een chassidisch verhaal dat me altijd is bijgebleven:
Een Joodse Rabbi was gewend om, telkens wanneer een van de dorpsbewoners in moeilijkheden verkeerde, naar een geheime plaats in het bos te gaan. Daar stak hij met bepaalde rituelen een olielampje aan, en richtte een gebed naar zijn God Jahweh. En vaak werd zomaar onverwacht een oplossing gevonden.
Maar toen hij er niet meer was, en noodweer heel de oogst dreigde te vernielen , ging een van de leerlingen naar dezelfde plek in het bos, en zei: “God van mijn Rabbi, ik weet niet hoe ik het vuur moet ontsteken. Maar ik ken wel de weg naar deze plaats, om een gebed uit te spreken. Moge dat genoeg zijn.”
En het was genoeg.
Toen jaren later nogmaals ongeluk de mensen overkwam, ging er een andere leerling naar de plek in het bos. En hij zei: “Ik ben Uw naam vergeten, ik weet niet hoe ik het vuur moet aanmaken. En ik kan me het gebed niet herinneren. Maar ik kan wel deze geheime plek vinden. Moge dat genoeg zijn!”
En het was genoeg.
Vele jaren later, toen er weer een ramp dreigde, zat een andere leerling treurig in zijn stoel, en hij zei: “Ik ken U niet, ik heb geen idee hoe ik het licht moet ontsteken. Ik ken het gebed niet. Ik weet niet eens de geheime plek. Alles wat ik kan doen is de mensen het verhaal vertellen over een God die altijd helpt als je Hem aanroept om hulp. Moge dat genoeg zijn.”
En het was genoeg…..
Dit verhaal hoeft verder geen uitleg toch? Het spreekt voor zichzelf om ieder van ons aan te spreken, om kinderen, kleinkinderen en elkaar te vertellen over God die onze Hulp is.
Bij Wie we onze vragen en noden mogen neerleggen en dat we dit bidden noemen.
Om hen te vertellen hoe we daar zelf in ons leven troost of kracht, rust of moed uit putten en uit te leggen waarom vele mensen zo graag even in stilte een kaarsje aansteken.
Laten wij de woorden van het Onze Vader blijvend doen klinken opdat ze niet vergeten worden .
En ach, laten wij hen dan ook de weg wijzen naar die geheime plaats die gewoon in het eigen hart te vinden is…
Moge dat genoeg zijn…
Roelie Stevens
Pastoraals werker VZG Bethel.
Meditatie juni 2022
Het jaar 33, een bijzonder jaar.
Wat deed jij toen…..? Wat kun jij je nog herinneren van…?
Er zijn momenten in je leven die je altijd bijblijven. Momenten van persoonlijke aarde – de dag waarop je eindelijk slaagde voor je rijbewijs, de dag waarop je naar later bleek de liefde van je leven ontmoette, de dag waarop je besloot om nu alles over een andere boeg te gooien, opnieuw te beginnen en de sprong te wagen. Op de tv zender ONS, komt met grote regelmaat een jaaroverzicht naar boven met als titel: ‘Een bijzonder jaar …’ en wordt een overzicht geboden van allerlei gebeurtenissen van een specifiek jaar.
Er zijn momenten in je leven die je nooit zult vergeten, hoe oud je ook wordt, Omdat je het zelf meegemaakt hebt toen het gebeurde, voel je de verbondenheid met alle anderen in dezelfde situatie. In ieders leven, jong en oud trekken gebeurtenissen uit de persoonlijke- en wereldgeschiedenis aan je voorbij in.
Zo’n soort gevoel, moet het geweest zijn op het eerste Pinksterfeest in Jeruzalem. Het was een gebeurtenis die grote indruk gemaakt heeft op degenen erbij aanwezig zijn geweest.
In het boek Handelingen heeft Lucas zijn ervaring opgeschreven van wat daar in Jeruzalem is gebeurd: ‘En eensklaps kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en vulde het gehele huis, waar zij gezeten waren; en er vertoonden zich aan hen tongen als van vuur, die zich verdeelden, en het zette zich op ieder van hen; en zij werden allen vervuld van de heilige Geest’.
Pinksteren is het geboortefeest van de kerk, vanaf toen werd duidelijk dat het werk van Jezus in Zijn geest voortgezet zou worden door Zijn volgelingen. En alles wat Hij heeft gezegd en gedaan heeft niets te maken met populisme of een bevlieging van godsdienstige gedrevenheid.
Op de geboortedag van de kerk ontstaat er een nieuwe mentaliteit, een nieuwe geestesgesteldheid die de leerlingen helemaal vervult en hun nieuwe moed en kracht en inspiratie biedt om door te gaan met het werk van Jezus: God op verstaanbare wijze ter sprake brengen wijze. De wereld bekend maken met Zijn onvergankelijke liefde voor de mens die Hij geschapen heeft.
Voor niets of niemand bang zijn, na wat de vijftigste dag na Pasen is gebeurt. In de Handelingen schrijft Lucas over geest van vernieuwing toen de heilige Geest vaardig werd over de apostelen. ‘Vaardig’ is een woord dat we in dit verband niet alleen moeten verstaan als ‘kundig’ maar ook als ‘beweging’, of simpeler gezegd: ‘vaart maken’. Op het Pinksterfeest kreeg de verkondiging van het evangelie vaart, omdat Gods Geest over allen werd uitgestort en wij zo worden toegerust om het Goede Nieuws te leven en te beleven.
Hoe mooi zou het zijn als op Pinksteren mensen opnieuw mogen ervaren dat bij de pakken neerzitten, uitgeblust zijn (of worden), geen toekomst biedt, en dat Gods Geest ons nieuwe levensadem inblaast om weer in de benen te komen en rechtop te staan en te doen wat Jezus ons heeft verteld en voorgeleefd. Dat we kunnen zeggen: Het jaar 2022, een bijzonder jaar.
Ik wens u allen zalig Pinksterfeest!
Pastoor Ton Huitink
Meditatie mei 2022
Hij is bij ons (- of toch niet?)
(n.a.v. Matt.28:20b)
Houd dit voor ogen: Ik ben met jullie, alle dagen….
Het zijn de laatste woorden die Matteüs heeft opgetekend uit de mond van Jezus.
Ze klinken als een bemoediging.
Maar ze roepen ook verwarring op.
Want kort na deze woorden van Jezus bleek Hij toch verdwenen.
De leerlingen hebben Hem met eigen ogen op zien stijgen, totdat een wolk Hem aan hun zicht onttrok.
Hoezo: Ik ben met jullie…..?
Hoe vaak zullen ze gedacht hebben:
Was het maar waar!;
Was Jezus nog maar bij ons!
Dan konden we Hem om advies vragen;
Dan kon Hij ons bemoedigen…..
Herkenbaar?
Soms zou je wensen dat je meer van Jezus merkte;
Dat je Hem kon zien;
Dat je Hem om advies kon vragen over dat waar jij mee worstelt.
Maar helaas… Jezus is niet meer op aarde…..
En toch geloof ik dat Jezus nog steeds bij ons is.
10 Dagen na zijn vertrek van de aarde stuurde Hij zijn Geest.
Door die Geest woont Jezus in ons;
Helpt Hij ons te blijven focussen op die andere woorden die Hij sprak vlak voor zijn afscheid:
Mij is alle macht gegeven in hemel en op aarde.
Hij is bij ons, in ons;
En tegelijk is Hij koning in de hemel.
Het is Gods Geest die me helpt dat te blijven geloven;
En zo rust te blijven vinden in deze onrustige tijden.
Daarin merk ik dat Hij inderdaad bij me is.
Harry Offereins
Meditatie april 2022
Jezus leeft! (2 Timoteüs 2:8).
We vieren dit jaar het Paasfeest in een wereld vol met onrust en zorg. Met name de oorlog in Oekraïne houdt ons bezig en kan ons bang maken. We kunnen het gevoel hebben dat de toekomst onzeker is.
Hoe kunnen we dan toch op een hoopvolle manier het Paasfeest en zo de opstanding van Jezus vieren?
Dat kunnen we doen door Jezus Christus, die uit de dood is opgewekt, in gedachten te houden. In 2 Timoteüs 2:8 worden we daartoe gestimuleerd.
Onze aandacht wordt gericht op Jezus Zelf. Hij is uit de dood opgewekt.
Niemand van de mensen weet, hoe dat precies is gebeurd. Wel zijn er getuigen geweest van het feit van de opstanding. Verschillende mensen hebben Jezus als de levende ontmoet. Jezus is aan hen verschenen. Velen hebben met eigen ogen gezien dat Hij is opgewekt uit de dood. Ze hebben Hem na zijn opstanding gesproken.
Ons geloof in het feit van de opstanding rust dus op het getuigenis van de Bijbel.
Dat Jezus Christus is opgewekt uit de dood heeft elke dag betekenis voor ons. De opdracht om Hem in gedachten te houden mag dan ook een plaats hebben in ons dagelijkse leven. Het mag ons houvast en moed geven.
Jezus Christus in gedachten houden betekent dat we ons hart en oog op Hem richten en in vertrouwen op Zijn kracht en nabijheid leven. Dat wil niet zeggen dat het dan altijd makkelijk is in het leven, maar het betekent wel dat we in alles wat we meemaken nooit alleen zijn en nooit alleen gelaten worden. Als we elke dag Jezus Christus die uit de dood is opgewekt in gedachten houden, is het ten diepste elke dag Paasfeest in ons leven. Omdat Hij leeft, ben ik niet bang voor morgen (Opwekking 47). Jezus leeft!
Ds. Koen Jonkman.
Meditatie maart 2022
Vallen en opstaan
“Want het woord van het kruis is wel voor hen die verloren gaan, een dwaasheid, maar voor ons die behouden worden, is het een kracht van God. (I Cor.1:18)
Hoe overdenken we het lijden van Christus? Geen eenvoudige opgave.
Zingen we in de adventstijd graag de bekende adventsliederen (met zo hier en daar alvast een kerstlied) om toe te leven naar Kerst, een zangdienst met alleen lijdensliederen om ons voor te bereiden op Pasen zou een treurige boel worden.
In sommige kerken wordt in de weken voor Pasen iedere zondag weer gepreekt over het lijden van Christus aan het kruis. Op zich geen slechte traditie. Het kan dan geen kerkganger ontgaan dat we via Goede Vrijdag op weg zijn naar Pasen. Maar we moeten blijven verstaan dat het lijden van Christus meer is dan alleen die dagen voorafgaand aan het kruis. Heel Zijn komen in de wereld en Zijn weg daarin, loopt daar op uit. Zoals de evangelist Lukas het beschrijft is heel Jezus’ leven een opgang naar Jeruzalem, alle wegen en woorden wijzen daar naar toe. Daar gaat het gebeuren.
Er zijn ook kerken waar alle zondagen zonder bepaald accent of kleur voorbijtrekken. Er is geen voorbereiding op Pasen. Zij lijken Jezus alleen te kennen als de Opgestane. Alsof er geen strijd is gevoerd.
Paulus gaat in enkele van zijn brieven dieper in op het lijden van Christus.
Allereerst moeten we toegeven dat het lijden van Jezus uiteindelijk niet echt te bevatten is. Het blijft onbegrijpelijk. Ja, het lijkt zelfs een dwaasheid. Een hoogheilige God die zich vernedert voor kleine mensen.
Maar het is ook iets heel bijzonders. We moeten er met zorg en aandacht mee om gaan. Gedachteloos erover zingen, mag dus niet, gevoelloos erover praten ook niet. Dat is pas vloeken.
Ook kunnen wij nooit buiten ons zelf om over Jezus’ lijden spreken. Het gaat om ons, voor ons. Als Paulus nadenkt over Jezus’ lijden, doet hij dat altijd met bepaalde mensen op het oog.
Tenslotte, heel belangrijk: nooit kunnen wij spreken over Jezus’ lijden, geïsoleerd van de Opstanding. Alleen nadenken over het lijden, moet wel uitlopen op een uitzichtloze situatie. Elke zondag, ook de zondagen in de 40-dagen tijd, mogen we vieren dat Hij leeft. Daarom vieren we de zondag.
Ik hoop dat u deze weken gelegenheid vindt zich op Pasen en de voorafgaande dagen voor te bereiden. Dat verdiept het geloof.
En we doen recht aan wie Hij is: de gekruisigde en opgestane Heer.
ds.M.N.Ariesen-Holwerda
Meditatie februari 2022
Zomaar een kerk ergens in Duitsland.
In onze vakanties hebben mijn vrouw en ik de gewoonte om aan kerkdeuren te trekken. Liefst in een of ander buitenland. Als die deur dan mee geeft blijkt het vaak een RK kerk te zijn. Soms hangt de sleutel aan de deurpost.
In Duitsland kwamen we in een leuk stadje waar we wat rondzwierven. En ja hoor, een kerk. De deur stond uitnodigend open. Natuurlijk gingen we naar binnen. In een kerk is altijd wat te zien. Ook in deze kerk.
In de hal stond een grote banner met daarop de volgende tekst:
Wij heten hier iedereen bijzonder welkom die alleen staan, die getrouwd zijn, gescheiden zijn, weduwe of weduwnaar, homo, lesbisch of transgender, verward, gruwelijk rijk, welvarend of straatarm zijn.
Een speciaal welkom is er voor jammerende baby’s en opgewonden peuters.
Je bent even welkom als je kunt zingen als Pavarotti, of dat je stilletjes bij jezelf gromt. Je bent hier welkom als je zojuist op het internet surfde, net wakker bent, of zo uit de gevangenis komt. Het maakt voor ons niet uit of je “christelijker” bent dan een aartsbisschop, of dat je jarenlang al niet eens meer met kerst naar de kerk bent geweest.
Speciaal welkom heten wij aan hen die ouder zijn dan 60 jaar en nog steeds onvolwassen zijn, en teenagers, die veel te snel volwassen zijn geworden. We verwelkomen de fitte moeders en voetballende vaders, hongerlijdende artiesten, boom-knuffelaars, vegetariërs en eters van fast-food. We verwelkomen degenen die die vrijwel weer clean zijn en zij die nog verslaafd zijn. Je bent welkom als je problemen hebt, in de put zit of een hekel hebt aan “georganiseerde religie”.
Wij heten degenen welkom, die denken dat de aarde plat is, te hard werken, of juist niet werken, niet kunnen spellen, of hier bent omdat je oma op bezoek is en met je naar de kerk wilde.
We heten je welkom als je onder de tattoos zit of piercings hebt, het maakt niet uit of je ze allebei hebt of geen. We heten je bijzonder welkom als je juist nu een gebed kunt gebruiken, en degenen voor wie religie niet meer zo nodig hoeft. En wie verdwaald is in het stadscentrum en hier per ongeluk opdook is hartelijk welkom.
Wij verwelkomen pelgrims, toeristen, zoekenden, twijfelaars ………. en jou!
Hoe vaak hebben wij niet de neiging om medemensen weg te zetten als “vreemd”, niet “ons soort mensen”? Deze tekst wijst je er nadrukkelijk op dat alle mensen in al hun verscheidenheid welkom zijn. Welkom in de kerk, welkom voor Gods aangezicht.
Hoe welkom zijn ze bij ons?
Denk eens even na over deze simpele vraag. En formuleer dan voor jezelf een antwoord.
Ik wens u allen een fijn en goed nieuw jaar toe.
Arie van Andel.
Meditatie januari 2022
Een nieuw jaar 2022…
Allereerst wens ik iedereen, die dit leest, alle goeds toe voor dit nieuwe jaar.
We hebben net Kerst gevierd, de geboorte van het Licht en ik haak nog even aan bij het lied van de meditatie van vorige maand:
Reeds breekt in deze wereld
Het licht des hemels door.
Het is moeilijk in deze tijd, die ons nog steeds in de greep van het virus houdt, dat licht te blijven zien. Tijdens Kerst zingen we er over, de veelal bekende woorden, die ons als kind werden aangeleerd en voorgeleefd. Hoe nodig hebben wij dat Licht nu, hoe geven we het aan elkaar door. Hoe blijven we elkaar bemoedigen in het jaar dat voor ons ligt en waarvan we niet weten hoe het zal verlopen. Dat kunnen we niet alleen, het Licht van de geboorte van Jezus zal ons volgen, dat mogen we geloven. Elke dag opnieuw is er dat lichtende voorbeeld waardoor we ons getroost en gesterkt kunnen weten ook in dit nieuwe jaar, dat voor ons ligt.
Daarom eindig ik hier ook met de woorden van Huub Oosterhuis: Licht dat ons aanstoot
……Aanhoudend licht dat overwint
Vaderlijk licht, steevaste schouder,
Draag mij, ik ben jouw kijkend kind.
Licht, kind in mij, kijk uit mijn ogen
Of ergens al de wereld daagt
Waar mensen waardig leven mogen
En elk Zijn naam in Vrede draagt.
Ik wens ons allen toe dat we in het nieuwe jaar dit lichtpunt voor elkaar, voor een ander mogen zijn,
in Christus’ naam.
Sarie van Andel-Vink.